Magiczna łąka

Półdemon *Admin*

Zachwiała się lekko na boki, rozkładając nieco bardziej skrzydła. Jej uszy poruszyły się, zastrzygły delikatnie. W nos uderzył zapach trzech wilków - dwóch znanych - Vipery oraz Ayune - oraz jeszcze jednego - zapach demona. Powieki otworzyły się, żółte ślepia zlustrowały okolicę bacznym spojrzeniem. Ominęły dwie wadery i stanęły wreszcie na osobniku o ciemnej grzywie i parze rogów.

Medyk *Admin*

Vipera spojrzała na swoją siostre, która właśnie tueaj przyszła. Wilczyca wyciągnęła z plecaka wodę cytrynową i sie napisła, a później ja schowała. Cały czas przyglądała się swojej siostrze. Nie chciała mówić jej, że znów miała atak.

Szaman

Spojrzała na Riha. - Czemu miałabym żałować? I tak nigdy nie byłam sama, a jednak dalej... Samotna. - Jej uśmiech powoli gasł. - Witaj Raveno. - Jej złote oczy bez źrenic obserwowały ogniki krążące nad powierzchnią wody. Słońce już zaszło, a na niebie zaczęły pojawiać się gwiazdy. - A ty Rih? Nie żałujesz niczego? - Spokój w jej głosie wpływał na ogniki, które coraz leniwiej poruszały się nad powierzchnią wody i tylko co jakiś czas czerwony ognik wybuchał głośnym szlochem przypominającym potępieńcze wycie.

Demon

Prychnął z pogardą. - Ja? Żałować? Ja niczego nie żałuję. - powiedział z przesadną wyższością, patrząc ostro na Ayune. Po chwili odwrócił łeb w stronę czarnej wilczycy, patrzącej prosto na niego. Przez jego pysk przemknął uśmiech, a oczy błysnęły stalowo. - Półdemon - rzekł, a jego ochrypły głos poniósł wiatr w stronę wadery ze skrzydłami.

Szaman

Zastrzygła uchem. - Ciągnie swój do swego, co, Rih? - W jej złotych oczach błyskały iskierki złości. Zwłaszcza wtedy, gdy ktoś ją tak traktował. Położyła łeb na łapach i zaczęła mruczeć. Ogniki wirowały teraz nad jeziorem tworząc na jego powierzchni okręgi, jakby spadały tam krople deszczu.

Półdemon *Admin*

Przechyliła łeb nieco w bok, zbliżając się do trójki niespiesznym, wręcz leniwym krokiem. Zatrzymała się dopiero niespełna metr przed nimi, przymrużając żółte ślepia.
- Ayune, Vipera - skinęła waderom głową. - Witam, panie wielki demonie - przywitała się także z nieznajomym, choć w jej pozornie uprzejmym tonie zakorzeniły się iskierki ironii.

Szaman

Prychnęła ze śmiechu słysząc słowa Raveny skierowane do Riha. Machała puszystym ogonem i co chwilę głaskała nim kwiaty. - Biedny... Jeden jedyny samiec wśród nas, a tu takie powitanie. - Mruknęła do siebie. Cała się trzęsła z ukrywanego śmiechu. Czerwone ogniki z jeziora powoli zmieniały kolor na różowy.

Demon

Ignorując całkowicie wypowiedź Ayune, uśmiechnął się zadowolony do czarnej wadery. - Dobrze, że zdajesz sobie z tego sprawę. - jego głos aż ociekał jadem. Nagle w jego oczach błysnęło jakby zrozumienie. - Jednak możesz do mnie mówić po imieniu - porzucił jadowity ton, zastępując go pozornie uprzejmym. - Miło mi się z paniami rozmawiało - skinął łbem w kierunku Ayune i Vipery. Przechodząc koło Raveny uśmiechnął się lekko. - Mam nadzieję, że szybko się zobaczymy - szepnął prosto do jej ucha, po czym z czegoś niezmiernie zadowolony odszedł z łąki, nad którą zapadła noc.

Medyk *Admin*

Wilczyca lubiła patrzeć w gwiazdy, lecz czuła się tutaj nie potrzebna. Vipera wstała i weszła na kamień. Rozglądała się co chwilkę. Wkrótce jej wzrok spoczął na swojej siostrze.

Półdemon *Admin*

Przez jej pysk przemknął niekontrolowany uśmiech zabarwiony ironią.
- Szkoda jedynie, że tego imienia nie poznałam - rzuciła w powietrze, pustą przestrzeń wypełnioną szumem wody oraz bezszelestnym płonięciem dusz. Odwróciła się ku jezioru, strzygąc uważnie uszami i nasłuchując muzyki nocy. Wypatrując czerni rozświetlanej milionem gwiazd. Chcąc poczuć ten chłodny podmuch wieczornego żywiołu.

Szaman

Spojrzała na Ravenę. - Jego imię brzmi Rih. Zdążyłam je poznać. - Lekki uśmiech ozdobił jej pysk. Ogniki z czerwonych powoli stawały się złotawe i błękitne. Machnęła ogonem i kwiaty wokół niej zafalowały od tego niewielkiego podmuchu. Zewsząd zaczęły wylatywać świetliki.

Półdemon *Admin*

- Rih? - mruknęła niby do siebie, wpatrując się zmrużonymi oczyma w błąkające się bez celu ogniki. Kolejne leniwe machnięcie puszystym ogonem przegnało jeden z nich dalej, w głąb niewielkiego jeziorka.

Szaman

- Tak, Rih. Też mi się wydawało dziwne. Ale cóż... - Spojrzała w dal i lekko uśmiechnęła się do ognika, który przyleciał przed nią. - Cześć malutki. Przywitałeś się, to chyba powinieneś wracać do przyjaciół. - Popchnęła go nosem w stronę jeziorka i ułożyła się do snu.

Medyk *Admin*

Vipera patrzałała na dwie wadery. Leżała całkiem znudzona i po chwli poczuła się nie potrzebna, więc wstała, zeszła z kamienia i wyszła.

zt.

Półdemon *Admin*

- Nie chodzi mi o same imię, lecz o jego znaczenie. Rih to wiatr - odrzekła spokojnie, spoglądając za oddalającą się siostrą zmrużonymi oczyma. Odwróciła się, podeszła do Ayune i usiadła obok, tym razem kierując wzrok na pałętające się w grupkach ogniki.