Magiczna łąka

Szaman

Duża połać terenu porośnięta różnego rodzaju kwieciem. Wiosną i latem tysiące kwiatów tworzą pachnące dywany, które zapraszają do tarzania się i bawienia. Natomiast jesienią i w zimie nie padają tu ulewne deszcze, ani nie ma śnieżyc. Dzięki temu zawsze jest tu miło, spokojnie i zielono. Trzeba jednak uważać, bo na środku łąki jest niewielki staw. Niektórzy łapią w nim żaby. Wieczorami i w nocy można zobaczyć, jak coś dodatkowo oświetla kwiaty i trawę od góry. To ogniki dusz, które mogą zobaczyć tylko szamani. Często więc przychodzą tutaj, by porozmawiać z duszami.

***

Przyszła powolnym krokiem, jak to ona, i usiadła wśród fiołków. Fiolet kwiatków i czerwień jej futra tworzyły idealny obraz przeciwieństwa. Czekała na Viperę wpatrując się w lekko oświetloną taflę wody.

Medyk *Admin*

Vipera przyszła uśmiechnięta. to miejscę było piękne. Podeszła do Ayune i powiedziała: - Już jestem, ale tutaj cudnie. - Usiadła i patrzała na niebo.

Szaman

- Tak, cudnie. - Cały czas obserwowała wodę, która marszczyła się, mimo iż nie było wiatru. Położyła się, co sprawiło, że całkiem zniknęła między fiołkami. Widać było tylko jej grzbiet i końce uszu wystające znad kwiatów.

Demon

Z zaskoczeniem zauważył piękną polanę. Podszedł bezszelestnie do stawku i popił trochę wody. Kątem oka zobaczył zobaczył czerwone futro wilczycy wśród fiołków i siedzącą obok białą wilczycę z czarną grzywą. Uśmiechnął się krzywo i kiwnął im ironicznie łbem na przywitanie. Położył się parę centymetrów od wody, odwracając łeb od wilczyc.

Szaman

Spojrzała na nowo przybyłego. Natychmiast zauważyła niebieską niby pajęczynę wokół jego oka. - Witaj. Nazywam się Ayune Selivy. - Podniosła się trochę i wbiła złote spojrzenie w wilka. - A twoje imię brzmi...? - Delikatny uśmiech ozdobił jej pysk, lecz szybko zniknął, gdy zauważyła łańcuch na szyi wilka.

Demon

Spojrzał na szamankę znudzonym wzrokiem. Widząc jej wzrok na łańcuchu uśmiechnął się szeroko, odsłaniając kły. - Rih - powiedział ochrypłym głosem, długo nieużywanym. Podniósł się powoli i spojrzał ze skrywaną ciekawością na wilczycę.

Medyk *Admin*

Vipera spojrzała na wilka. - Cześć - powiedziała do niego. Potem wyciągnęła swoje MP3 i słuchała piosenki zespołu Die Happy, piosenka I Am. Wilczyca lubiła tą piesenkę. Położyła się na kwiatach i patrzała na niebo bezchmurne.

Demon

Spojrzał z nieukrywanym niesmakiem na Medyczkę i skierował wzrok spowrotem na Szamankę, samemu nie zamierzając kontynuować rozmowy. Zmrużył delikatnie ślepia.

Szaman

- Rih... Ciekawe imię. - Wiatr zawiał od strony basiora i jego zapach uderzył w jej nozdrza. - Należysz do watahy żaru, czyż nie? - Uśmiechnęła się. Delikatnie poruszyła nosem fiołki. - Też do niej należę. - Szepnęła prawie do siebie, ale była pewna, że Rih to usłyszy. Złote wzory na jej futrze lśniły w ostatnich promieniach zachodzącego słońca, a z jeziorka powoli zaczęły wyłaniać się małe ogniki, które widziała tylko ona.

Demon

Zignorował jej wypowiedź, uważając że odpowiedź nie jest potrzebna. - Widzisz je, prawda? - spytał, patrząc uważnie na Szamankę. Uśmiechnął się delikatnie, wyczuwając obecność ogników dusz, lecz ich nie widząc. W swojej krainie ze śmiercią spotykał się codziennie, więc zaczął czuć ich obecność. Podszedł powoli do Ayune i usiadł, zachowując metrowy odstęp, jakby nie chcąc się jeszcze bardziej zbliżyć.[/i]

Szaman

Spojrzała na wilka. - Owszem, widzę. Jako szaman muszę je widzieć. - Wiele ogników było niebieskich i żółtawych, ale co jakiś czas pojawiał się czerwony ognik duszy zamordowanej. - Widzę je tak jak moja matka, babka, prababka i tak dalej wstecz. A ojciec tak chciał, żebym była medykiem. - Zaśmiała się cicho. - Nie wiedział, że każda wilczyca w rodzie mojej matki zostaje szamanką. - Owinęła się ogonem, a jej nienaturalnie spiczaste uszy co chwila zmieniały ustawienie wyłapując jęki i rozmowy dusz.

Demon

Zaśmiał się gorzko. - Wiele rodziców się myli co do swoich dzieci - szepnął. Spojrzał na zachodzące słońce, mrużąc lekko oczy. - Nie żałujesz, że je widzisz? Ciągle głosy dookoła, zero spokoju. Masz czasem... dość? - spytał, mimo woli interesując się osobą Ayune.

Medyk *Admin*

Wilczyca spojrzała na Rih i spowrotem na niebo. Potem zdjęła słuchawki i schowała do plecaka swoje MP3. Naglę wilczyca zaczęła wymiotować krwią. Po chwili Vipera wzięła tabletki i sie położyła. Później było już jej lepiej. Jednak nie wiedziała kiedy znów to się stanie, a nawet może następnym razem być gorzej.

Półdemon *Admin*

Na brzegu stawu, pośród migających błękitem ogników, zjawiła się czarno-czerwona wadera. Z przymkniętymi oczyma szła przed siebie, dokładnie wzdłuż wody, zawsze w tym samym od niej odstępie. Na wpół rozwarte skrzydła padał szafirowy blask dusz, który widzieli jedynie nieliczni. Stanęła wtem, zakrywając żółte tęczówki powieki całkowicie. Napawając się szumem jeziora, wirowaniem szalonego wiatru.

Demon

Od razu zauważył Ravenę. Spojrzał na nią pogardliwie, wyczuwając zapach półdemona. Natychmiast jednak uczucie pogardy zniknęło, zastąpione poczuciem winy. Wzrokiem prześlizgnął się po jej kociej sylwetce, zatrzymując się dłużej na zegarku i skrzydłach. Nie odezwał się, nie wiedząc jak ma się zachować. Zirytowany tym faktem zjeżył sierść na karku. Dalej przyglądał się wilczycy uważnie, nie spuszczając z niej wzroku nawet na sekundę. Czekał, aż ona zacznie rozmowę. Jeśli w ogóle zacznie.